Rozwόj interesόw trwał tylko kilka lat i w 1930 nastąpiło załamanie gospodarki światowej, ktόre jak reakcja łańcuchowa pociągnęło za sobą wiele ofiar. Ogromne straty zmusiły w 1932/33 do rozkładu kapitału w stosunku 3:2. Wyniki kryzysu gospodarczego z upadkami firm i dużą bezrobotnością uskrzydliły agitację radykalizmu, ktόry rozpoczął się obiecującą świetnością i zakończył sie wielkim kaosem.
Rozpoczął się narodowy socjalizm.
Życie społeczeństwa wypełniło się silnym impulsem. Wszyscy mięli pracę, w każdym mieszkaniu grało radio, a w kinie pokazywano filmy z podkładem głosowym.
Radość ta nie trwała jednak długo, gdyż już 1 września 1939 ropoczęła się druga wojna światowa. Surowce były znowu przydzielane i liczba pracownikόw słodowni zmiejszyła się. Kilka razy w ciągu wojny groziło fabryce zamknięcie. Dozwolana zawartość cukru słodowego w piwie ciagle się zmniejszała. W kampanii 1943/44 osiągnięto tylko 40% produktywności. Puste klepiska i magazyny udostępniono niemieckim żołnierzom, ktόrzy przechowywali tam ziarno do przerobu na chleb.
W marcu, gdy się zakończyło niemieckie fatum, pojawił się w Mellrichstadt generalny oficer sztabowy. Jego zadaniem było wysadzenie słodowni, ktόra służyła do tej pory jako obόz marynarki wojennej, w powietrze. Do tego jednak nie doszło i miasto Mellrichstadt zostało uchronione przed poważnymi zniszczeniami.
Jesienią 1945 roku bawarskie ministerstwo wspόlnie z amerykańskimi władzami postanowiło, że słodownia bedzie obozem dla jeńcόw wojennych.